Omdat de behandeling via het infuus in het ziekenhuis heel goed ging mag ik in het vervolg de behandeling via een injectie krijgen. Dit kan in het ziekenhuis maar het is ook mogelijk om dit thuis te doen. Nadat ik er goed over na heb kunnen denken ga ik toch voor een behandeling thuis want dat scheelt heel veel reistijd en gedoe. Ik ben alleen wel een beetje bang dat wat er gebeurt als het toch misgaat want dan ben je niet in het ziekenhuis. Maar oké, daar moet ik natuurlijk niet vanuit gaan dus we doen het gewoon thuis. Nou ja, gewoon, zo gewoon is het dus niet deze hele situatie. Ik blijf trouwens de behandeling gewoon op dinsdag houden. Dan wordt de vloeistof gebracht wat ik in de koelkast moet bewaren en dan moet ik de verpleging bellen dat ik het in huis heb en overleggen wanneer ze komen. Voordat de verpleging komt moet ik de vloeistof uit de koelkast halen en de medicijnen innemen.
De eerste keer waren ze met z’n tweeën omdat er iemand
bij was die het allemaal nog moest leren. Er is afgesproken om eerst met mijn
linkerbeen te beginnen en de volgende keer dan mijn rechterbeen te doen. Al met
al viel het mee, ik had geen pijn bij het inbrengen van de vloeistof wat
ongeveer vijf minuten in beslag neemt. Dan zit je daar in een stoel met een naald
in je bovenbeen. Het ziet er raar uit maar het deed geen pijn. Terwijl het
goedje werd ingespoten waren we gewoon gezellig aan het kletsen.
Dus het viel reuze mee allemaal. De bijwerkingen blijven er wel dus; hoofdpijn, heel moe en een beetje misselijk zo nu en dan.
Twee weken na deze kuur moest ik naar het ziekenhuis voor een tussentijdse uitslag. Eerst nog even bloedprikken wat thuis kon. De uitslag van het bloed was goed voor de situatie dus ik kan doorgaan met de immunotherapie en hoef geen chemo te hebben. Dus dat is goed nieuws!
De vorige keer vertelde ik al over de activiteiten die weer beginnen. Ik heb me ingeschreven voor de wandeling op zaterdag 4 september bij het Vechtgenotenhuis in Ommen. Dus die zaterdag op naar Ommen met de taxi en lekker wandelen. We waren met vier personen en voor dat we gingen wandelen hebben we samen koffiegedronken en gekletst.
En daarna lekker wandelen door de omgeving wat heel goed
ging. Op zich kan ik best nog wel een afstand lopen zolang het tempo maar niet
te hoog ligt. En het was gezellig wat natuurlijk ook meespeelt. En natuurlijk
een mooie omgeving. Ik ben blij dat ik dit gedaan heb want het voelde goed om
even in een andere omgeving te zijn. ’s Middags moest ik natuurlijk wel even op
bed liggen om bij te tanken maar dit zo ik niet gemist willen hebben dus
volgende maand weer.
Dinsdag 7 september had ik de volgende kuur ditmaal in mijn rechterbeen. Dit verliep even iets anders dan de vorige keer want tijdens het inspuiten begon het wel pijn te doen. Maar uiteindelijk is het gelukt. Ik kreeg wel een grote plek op mijn been en alles voelde stijf en een beetje pijnlijk aan. Ook kreeg ik steeds meer last van misselijk zijn maar dat was in de week ervoor ook al. Het komt en gaat wat best wel lastig is maar gelukkig hoef ik niet over te geven en helpt het al om even rustig aan te doen. Voor de rest kan ik alles eten en dat is een hele geruststelling.
Ik moet nog een kuur en dan krijg ik een CT-scan. Ik ben benieuwd wat daar uitkomt. Ik voel nog wel steeds verhardingen op mijn hoofd dus het is nog niet helemaal weg. Maar we zullen kijken wat de scan laat zien.
